Met de man van huis was er de afgelopen week weinig gelegenheid om te gaan werken. Vandaar dat ik meteen maar een avonddienst ging draaien toen hij weer in huis was.
Het is tof om te merken dat naarmate ik wat meer kan daar bij de RSZK, ik steeds blijer word met de beslissing (en mogelijkheid!) er aan de slag te gaan. En na een week met welgeteld één dienst, stond ik haast te trappelen.
Het uit mijn bed komen om tegen zeven uur ’s morgens op het werk te geraken zal wel nooit mijn sterkste punt worden, maar verder heb ik echt nog geen moment spijt gehad.
De laatste dagen staat het nieuws bol van de berichten over allerlei dreigende personeelstekorten in de zorg en gelukkig ook met eventuele oplossingen daarvoor. Zo las ik onder andere iets over een campagne om het werken in de zorg aantrekkelijker te maken.
Dan vraag ik me meteen af wat een campagne daadwerkelijk kan doen om het werk te veranderen, hooguit kunnen ze het imago wat oppoetsen. Lijkt mij dan.
Het zal mij benieuwen wat we er de komende tijd verder van gaan merken. Vooralsnog ben ik helemaal blij met mijn werk. Wellicht kan er qua zij-instroom nog wel wat gestroomlijnd worden als er dan toch budget is voor verbetering, maar dat mag de pret niet drukken!