De man is op bepaalde punten een Pietje Precies te noemen. En in het kader van ‘if you can’t beat them, join them’ heb ik een deel van zijn consciëntieuze houding jegens foto’s overgenomen.
Dus doe ik mijn best om er voor de zorgen dat ik plaatjes altijd in de landscape stand schiet (dat past blogtechnisch ook beter), ik houd rekening met de achtergrond op foto’s, uiteraard moet een foto wel scherp zijn en een beetje mooi licht is ook van belang.
Daarnaast probeer ik mijn gebruik van collages of compilaties of hoe het ook moge heten zoveel mogelijk te vermijden. Ook dat vind ik blog-esthetisch niet erg mooi en zeker in de Instagramfeed past het niet zo goed. Het is maar wat je belangrijk vindt hè…
Maar niet vandaag. Ik werd op werkwoensdag namelijk verblijd met allerlei leuke foto’s van mijn kids bij de opvang. De fotodoelen van de opvangmedewerksters zijn compleet anders dan die van mij en daardoor doorgaans niet zo bruikbaar voor het blog. Al is het alleen al omdat er geregeld andere kindjes opstaan.
Vandaar nu toch de foute compilatie. Alle foto’s werden ergens uitgesneden. De kwaliteit is verre van optimaal en ze werden in zo’n collage app aan elkaar geplakt. Of in elkaar geflanst zo je wilt.
En ik vind het nog leuk ook. Want kijk ze nou. Dan ga je als werkende moeder toch fluitend aan de slag? Het plezier spatte bijna van de foto’s af en ik kan alleen maar trots zijn op mijn drietal.
Ik keek trouwens ook een beetje verbaasd naar de groepdriedochter. Wanneer is die zo groot geworden zeg. Daar staat opeens echt een schoolmeisje. Ik ga eens proberen of ik foto’s van deze fase kan maken die we aan de muur kunnen hangen. Want voor ik het weet zijn ze weer een heel eind verder gegroeid.
