Het is eind juni en de dagen zijn warm, het schooljaar loopt tegen het eind en daar zijn we met zijn allen lekker druk mee. Vorig jaar schreef ik ook al over de laatste zware loodjes, dit jaar is daar nog een dimensie bijgekomen. Het is, zo leert de kalender mij, nog drie weken tot de zomervakantie hier in het zuiden des lands. Afgelopen week kwamen er rapporten mee naar huis, het eerste oudergesprek is geweest en alle kids waren…
Nadat wij eerstejaars viossen vlak voor de feestdagen de eerste toetsen overleefden*, was er een paar weken sprake van relatieve rust. Qua lessen dan, er was intussen natuurlijk wel van alles aan voorbereiding te doen. Afgelopen week struikelden we vervolgens met zijn allen het eerste blok van het nieuwe jaar in. We begonnen in dit blok met allerlei nieuwe onderwerpen en tegelijkertijd komen er deadlines in zicht want er moet een semester worden afgerond en een wetenschappelijk product worden ingeleverd.…
Aan het einde van de tweede schooldag hadden we afgelopen woensdagmiddag intervisie. Of praktijkleren. Of mentorles. Of hoe je het ook wilt noemen. We zaten in ieder geval in een betrekkelijk klein, bekend groepje bij elkaar en kwamen te spreken over hoe het ging. Qua school, werk, privé of een combinatie daarvan. Nu we zo’n drie maanden onderweg zijn op de route naar verpleegkundig specialist, zijn veel van ons op een punt aangekomen dat vooraf al werd voorspeld. Namelijk bij…
Eigenlijk zou ik een keer iets moeten doen met een nieuwe profielfoto bedacht ik me laatst. Maar ja, tegen plaatjes van mooie verpleegkundige mannen kan ik toch niet op, dus maak ik er maar gewoon gebruik van. Met dank aan Pexels… Anyway, ik wilde maar weer eens iets schrijven over de vios, en realiseerde me daarbij dat alleen dat woord al verduidelijking behoeft. Als je er op googelt vind je dingen over allerlei clubs en als ik het goed zag…
Nu ik aan een nieuwe opleiding ben begonnen en tegelijkertijd nog zo af en toe een rol als begeleider invul aan de verpleegkundige kant, kan ik mooi vanuit twee gezichtspunten naar het leerlingschap kijken. En hoewel dat vraagt om veel schakelen, is het ook wel erg leuk. Zo realiseerde ik me vandeweek toen ik druk doende was met begeleiden dat er een aantal momenten zijn geweest die me bij zijn gebleven in mijn opleiding tot verpleegkundige. Dat waren de momenten…
De afgelopen tijd verzin ik steeds allerlei metaforen voor de situatie waar ik me in bevind. Zo aan het eind van de fietsvakantie, dat voelt als een eeuwigheid geleden trouwens, merkte ik dat dat ik het gevoel had aan de voet van een berg te staan. Waar ik tegenop ging wandelen. Eenmaal begonnen met werk en opleiding bleek dat gevoel een aardige voorspelling, ik ging inderdaad de inspanning leveren van omhoog lopen. Ik werk namelijk in de rol van hbo-verpleegkundige…
Na drie weken heel hard vakantie vieren, zo’n fietsvakantie is best effectief als je even echt uit de dagelijkse sleur wilt geraken, was het maandag wennen aan de wekker. Die ging extra vroeg, want na drie weken is het bijlezen best een klus. Het was zelfs nog donker, dat is altijd een domper want het wordt dan pijnlijk duidelijk dat de zomer echt op zijn eind loopt. En aan de andere kant was het ook gewoon weer leuk om de…
Toen ik, en dat voelt welhaast als in een vorig leven, werkte als onderzoeker in Nijmegen werd er heel voorzichtig een vlammetje aangewakkerd voor het werken in de zorg aan het bed. Één van de projecten die daar debet aan was, was een onderzoek naar taakherschikking*. Ik heb mijn best gedaan om het vlammetje te negeren, maar ben uiteindelijk dan toch gezwicht en begonnen aan een tweede carrière in de zorg. De weg ging van leerling verzorgende naar verpleegkundige en…
De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst schijnt. En met het aftellen naar het einde van het schooljaar geldt dat wat mij betreft zeker voor deze laatste weken. Er moet traditiegetrouw werkelijk van alles, juffendagen, uitjes, schoonmaakdingen op school, een picknick tussendoor, kunstroute, trakteren, kinderfeestjes. Echt, die arme juffen en meesters op school, ik begrijp niet hoe ze het allemaal rond weten te krijgen. Mij valt het managen van drie kids al niet mee de laatste tijd, zal ik u…
Het is nooit een goed teken als er ‘s morgens tussen zeven en half acht berichtjes binnenkomen in de klassenapps. Het gebeurt de laatste tijd geregeld dat blijkt dat er een leerkracht ziek is, en de tijd dat daar vervanging voor te vinden is, is echt voorbij. Laat ik voor de zekerheid nog maar even zeggen dat ik dat de school geenszins aanreken, wat zij ondanks de grote tekorten toch voor elkaar weten te krijgen is wat mij betreft bewonderenswaardig.…