Na weken van dichte scholen, noodopvang, werken in cohort en werkelijk alles anders dan het hoort te zijn is de afgelopen week een verademing gebleken. Op mijn werk gingen we uit cohort, wat betekent dat we geen apenpak meer aanhieven en dat de deuren weer open mogen. Geen strikte bezoekregeling meer en weer wat vrijheid voor onze bewoners. Daarnaast gingen school en villa Yip weer open voor alle kids en zagen de kids hun eigen juffen en meester weer. En…
Aan al het goede komt een eind en zo is dan ook de kerstvakantie voorbij geraakt. Het duurde een paar dagen langer dan vooraf gepland en de inhoud was minder spectaculair dan bij andere edities. Toch had het, als het aan de groepvierzoon had gelegen, nog wel een tijdje langer mogen duren. Helaas voor hem komt er maandagochtend dan toch een einde aan de pret en mag hij, samen met de groepdriedochter, weer naar de noodopvang die de school gelukkig…
De groepdriedochter kan stiekem al wel een tijdje lezen, maar nu ze op school wat meters maakt gaat het logischerwijs steeds een stukje gemakkelijker. Waar ze eerder af en toe een woord las als ze het tegen kwam, zoekt ze het nu daadwerkelijk op. Als we aan het fietsen zijn, zoekt ze actief naar alles wat er te lezen valt, dat dat tot levensgevaarlijke situaties leidt, vindt ze dan weer minder interessant. Thuis is het lezen ook een extra activiteit…
Hoewel we de avondetappe wel een beetje miste op de dag na het eindigen van de Tour de France, beleefde ik toch een inspirerende televisie avond. En dat terwijl ik in totaal zo’n beetje een half uur tv keek. Best efficiënt dus. De man en ik keken naar het journaal van acht uur. Dat doen we eigenlijk altijd op de avonden dat we allebei thuis zijn. Het is wel een beetje een teken dat we saaie volwassen mensen zijn, maar…
De eerste schoolweek zit er op en de eerste zaterdag was een feit. We hadden weinig bijzonders te doen en dus was het belangrijkste doel relaxen. We keken een filmpje in bed, de groepdriedochter verplaatste haar bed zo’n beetje naar de bank, we douchten met bijna iedereen, ontbeten op ons gemakje, helemaal relaxed dus. Na het ontbijt, nouja, eigenlijk brunch, plofte ik met een kopje koffie op de bank neer. De wat vermoeide groepdriedochter zag haar kans schoon en besloot…
Het leek me wel goed om een plaatje te laten zien van op de camping verse pizza uit de steenoven in je pyjama eten. Met daarbij voor de pappa en de mamma een lekker biertje. Naast een kampvuur met gezellige mensen en als toetje marshmallows roosteren. Dit bij wijze van tegengewicht. Want de eerste dag na de vakantie was meteen een pittige. Dat had ik wel voorzien maar ergens hoopte ik dat het mee zou vallen. Dat viel dan weer…
Zes weken schoolvakantie en drie weken vrij van het werk zitten er op. Dat klinkt als een eeuwigheid en zo voelt het ook wel een beetje. Het zal wel weer even wennen worden om de route naar school en werk af te leggen. Maandag gaan we direct volle bak van start met werk voor mij en de man, school en zwemles voor de oudste twee en kinderdagverblijf voor de peuterdochter. Aangezien de man de ochtendspits alleen gaat draaien, bereidde ik…
Zo, het schooljaar 2019/2020 zit er hier in regio zuid definitief op. Bij wijze van alternatieve gezamenlijke afsluiting werd een zogenaamde lawaaioptocht gehouden. Een briljant idee als je het mij vraagt* waarbij alle kinderen in een optocht door de wijk rond de school liepen en daarbij zoveel mogelijk herrie maakten met een zelfgemaakt instrument. De rest van de week had ook al in het teken gestaan van afsluiten. Er kwamen eindeloos werkjes mee naar huis, de kleuterdochter vierde haar verjaardag…
Het is nog maar een paar weken tot aan de zomervakantie, hier in regio zuid althans, wereldvreemd als ik ben heb ik weer eens geen idee over de rest van het land. Aan het eind van het schooljaar is het traditiegetrouw tijd voor de oudergesprekken. Of tienminutengesprekken. Of de tafeltjesavond, zoals de man dat zo mooi noemt. Normaalgezien vind ik dat wel interessant, maar heb ik niet het idee dat er al te veel nieuws naar voren zal gaan komen.…
Het was dan een vreemde, gekke en drukke tijd qua werk, qua kids, qua eigenlijk alles, het was ook de laatste fase van mijn opleiding verpleegkunde. Toen ergens in maart alle bijeenkomsten werden afgelast in ons verzorgingshuis hadden we nog heel even de hoop dat we ons mini-symposium op school mochten houden, maar ook dat bleek wishful thinking. De symposia, één van de examenonderdelen, konden echt niet doorgaan. Maar, en daar verdienen de docenten van het summa alle lof voor,…