Het was een week met een paar flinke mijlpalen. Zo vond ik althans. En waar mijlpalen vaak vooral zichtbaar zijn of bij een verjaardag horen ofzo, kreeg ik ze deze keer keurig in mijn e-mail. We kregen namelijk een mailtje van de school van de kleuterzoon. Gericht aan de ouders van de peuterdochter… Ze mag over een paar weken een keer komen wennen. Nu kijk ik al een tijdje reikhalzend naar dat moment uit, maar deze bevestiging is toch wel…
Het was laatst dag van de zorg. Of dag van de zorgverlener, ik weet het eigenlijk niet meer. In ieder geval was er sprake van een dag waarop er extra waardering was voor het zorgpersoneel. In het kader daarvan bood de RSZK haar medewerkers een theatershow aan. Nu moet ik zeggen dat ik me met een Tony zeker net zo gewaardeerd had gevoeld maar voor een voorstelling ben ik altijd in. Zeker over een gecompliceerd onderwerp als dementie. Derhalve bezocht…
Als je hier maar lang genoeg werkt, leer je dit vanzelf Zo zei mijn collega terwijl ze haar toch betrekkelijk hete koffie in een recordtempo naar binnen goot om daarna in hoog tempo naar beneden te hollen. Zo kon ze voorkomen voorkomen dat één van onze zorgvragers* zichzelf over het bedhek op de grond zou storten. Ze had natuurlijk de koffie ook gewoon kunnen laten staan, maar de ervaring leert schijnbaar dat het dan toch in de gootsteen belandt. En…
Het enige ietsiepietsiemini-nadeeltje aan werken in de zorg* is dat het altijd maar doorgaat. Mensen die zorg nodig hebben kunnen dat nu eenmaal niet uitstellen tot tijdens de kantooruren op de doordeweekse dagen. Onregelmatige uren dus, en ook op zon-en feestdagen moet er altijd personeel aantreden. Ik vind het wel wat hebben, werken in de avond of het weekend. Het beginnen om zeven uur ’s morgens zal wel nooit mijn hobby worden en werken met in dit geval Pasen is…
Dat ik een Hollander in Brabant ben wordt op het werk zo af en toe extra duidelijk. Het overkomt me met enige regelmaat dat ik iemand niet helemaal lekker begrijp. Er zijn namelijk verrassend veel woorden en uitdrukkingen die typisch Brabants blijken. Ik moet wel zeggen dat het Brabants me steeds beter afgaat en heel soms betrap ik me zelfs op een bijna Brabantse uitdrukking. Ik val daarbij overigens meteen door de mand, want de tongval van een localo zal…
Met de man van huis was er de afgelopen week weinig gelegenheid om te gaan werken. Vandaar dat ik meteen maar een avonddienst ging draaien toen hij weer in huis was. Het is tof om te merken dat naarmate ik wat meer kan daar bij de RSZK, ik steeds blijer word met de beslissing (en mogelijkheid!) er aan de slag te gaan. En na een week met welgeteld één dienst, stond ik haast te trappelen. Het uit mijn bed komen…
Nou, hij is weer veilig en wel bij ons hoor. De man appte maandag rond een uur of tien dat hij weer op Nederlandse bodem stond en dat hij naar de trein ging. Gelukkig maar. Ik heb er niet al te hard over nagedacht, maar ergens ben ik met zo’n vliegtrip naar Verweggistan toch een beetje bang dat er iets gebeurt. Alles kwam gewoon goed en zo rond lunchtijd kwam de man dan eindelijk aan, tot groot enthousiasme van de…
Als je me een jaar geleden had gevraagd waar ik als eerste aan dacht bij het vak verzorgende had ik vermoedelijk gezegd ‘mensen wassen’. Best een logische associatie opzich, en het klopt, mensen wassen vormt zeker een onderdeel van het vak. Ik had me vervolgens nooit zo verdiept in de manieren waarop dat dan kan. Maar in mijn hoofd was het logisch dat mensen die niet kunnen zitten of liggen in hun bed gewassen werden. Daar blijkt echter ook een…
Het is dus carnaval. In heel Nederland naar ik aanneem, maar hier in het Brabantse zijn ze er nogal druk mee. Veel van mijn collega’s doen daar heel hard aan mee. Er worden optochten bezocht, ik heb al een rode zakdoek om een nek gesignaleerd en vooral willen veel van de, voornamelijk, dames graag vrij. Begrijpelijk, zo vind ik. Nu ben ik ‘van boven de rivieren’ en men vind het dan ook totaal niet vreemd dat de hele maffe toestand…
Op woensdagmorgen mocht ik me melden bij het Summacollege om kennis te gaan maken met mijn nieuwe klasgenoten en docenten. Zenuwachtig was ik er nog net niet voor, maar wel bijzonder nieuwsgierig. Er hoefde pas om negen uur gestart te worden, en waar ik dat eerder heel vroeg had gevonden, vond ik dat nu een zeer relaxte tijd. Ik bracht de kleuterzoon naar school, fietste op mijn gemakje richting mijn bestemming en was alsnog te vroeg. Met mij waren nog…