Het viel allemaal een beetje gek dit jaar. Het ene moment waren druk met werk, school en meer van die dagelijkse beslommeringen, het volgende moment was het opeens kerstmis. En hoewel we het heel gezellig hadden en we echt geen heel vol programma draaiden, gingen we toch van de ene drukte naar de andere. Aan het eind van tweede kerstdag gingen we nog even verder want ik had bedacht om toen weer terug naar Eindhoven te willen reizen. Meestal werkt…
Zo. Ik ben vierendertig geworden. De kleuterzoon had zijn kerstdiner op school. De peuterdochter kerstlunch bij Villa Yip. De man had zelfs twee kerstlunchen, je hebt immers altijd baas boven baas. De quiches in cupcakevorm waren trouwens best lekker gevonden. Zo vonden de kleuterzoon en ik althans. De mederupsen uit de klas van de kleuterzoon vonden het schijnbaar niet zo aantrekkelijk. De enigen die ervan aten waren hijzelf en een hulpmoeder. Het voordeel daarvan was dan wel weer dat de…
Is een zwart gat, om het eens lekker dramatisch uit te drukken, een normaal verschijnsel? Het is lekker om weer terug te zijn hoor, daar gaat het niet om, maar ons huis verkeert in een soort staat van chaos en ik heb eerlijk gezegd niet zo veel zin om daar iets aan te doen. De wasberg valt best wel mee, we hadden immers niet ontzettend veel kleren mee. Maar qua kampeerspullen en fietsen valt er nog aardig wat op te…
De reis van (Rockfarm) Slane naar Eindhoven verliep zo soepel dat de man en ik er nog altijd een beetje van staan, eh zitten, te kijken. Echt relaxed was het nu ook weer niet te noemen, dat lijkt me namelijk onmogelijk met twee fietsen, twee karren, twee kinderen en twaalf tassen, maar alles verliep zoals we het bedacht hadden. Op een kleine vertraging van het vliegtuig na, maar daar doen we niet moeilijk over. Om kwart voor negen verscheen er…
Onze allerlaatste vakantiedag op de Rockfarm was wederom best actief. Voor de man in ieder geval, ik keek voor een groot deel op mijn gemakje toe. Er stond boomklimmen op het programma, superleuk en het wordt gewoon hier op het terrein aangeboden.De kleuterzoon en peuterdochter zijn nog veel te klein voor dit soort dingen. Niet alleen zijn de gordels en helmpjes bepaald aan de ruime kant voor ze, maar ze zijn de komende jaren ook echt nog niet in staat…
Deden we vandaag gewoon weer cultureel verantwoord én we fietsen een stukkie. Twintig kilometer weliswaar, maar toch. Het moet toch niet gekker worden. We bezochten het zogenaamde Newgrange monument. Dat ligt hier dus op een kilometer of tien vandaan, trekt een gigantische berg toeristen en staat op de werelderfgoedlijst. Ik ging er eerlijk gezegd nogal blanco naar toe (lees: ik had echt geen idee wat het überhaupt mocht zijn) maar werd bepaald niet teleurgesteld. Het monument werd zo’n 5000(!) jaar…
Het is echt leuk hoe ontzettend veel reacties we krijgen op ons fiets- (en nu dus glamping) avontuur. Natuurlijk via dit blog en het vakantieblog van de man, maar ook ‘in real life’. Zo’n beetje iedereen die onze fietsen ziet wil weten wat we gaan doen of gedaan hebben en het antwoord werd de afgelopen weken steeds indrukwekkender, al zeg ik het zelf. Vanavond stond ik even te kletsen met wat mede-glampers toen iemand liet vallen dat het wel tof…
Ik zat op zaterdagavond, samen met de man én chocola én cranberrysap, in een gloeiendhete hot tub. Wat een heerlijkheid zeg. En wat zijn we op een fantastische plek terecht gekomen. Ik ben helemaal blij dat we hier nóg vier dagen mogen blijven. Het begon zaterdagochtend met een lekker ontbijt in Trim en vervolgens begonnen we aan het allerlaatste stukje fietsen, een kilometer of 30 naar Slane. We zaten ruim in de tijd, vandaar dat we eerst maar eens een…
Het is gelukt, we geraakten per trein waar we wilden zijn. In Trim om precies te zijn. Een stadje vol middeleeuwse geschiedenis met als belangrijkste troef het kasteel waar midden jaren ’90 de film Braveheart werd opgenomen. De dag begon met afscheid van de zee. Best een goed afscheid want het was nog altijd droog en dus konden we de tent droog inpakken en hadden we aanzienlijk minder natte spullen dan de dag ervoor. Omdat we alle tijd van de…
Nadat we ons doel, de westkust, haalden, was ons volgende doel de stad Sligo. Hoe groot dat is moet ik nog zien, maar vanaf ons eerdere logeeradres was dat de dichtstbijzijnde plek met een treinstation. Op ruim 120 kilometer afstand, voor ons treinreizigers haast ondenkbaar. Na een zeer regen- en stormachtige nacht vlak naast de Atlantische Oceaan en een dag van bijna alleen maar fietsen in de regen zijn we nu op een kleine tien kilometer van Sligo beland. Het…