Afgelopen maandag gingen wij spelen bij een peutervriendje van de peuterzoon in Helmond. Of we gingen kletsen met een medemamma. Of allebei. Het is maar net hoe je het wilt zien. We gingen in ieder geval naar Helmond, met de trein, want ik vind het per bakfiets echt een beetje te ver. Zo’n kort treinreisje is ideaal voor de nog wat korte spanningsboog van de peuterzoon. Hij mag dan eerst met de bus, ik heb erg gelachen om zijn geklets…
Al een paar dagen denk ik na over een stukje over een huisvrouwenonderwerp. Namelijk het avondeten. Natuurlijk wil ik iedere dag iets verantwoordde en vers en biologisch en lekkers op tafel zetten, het ontbreekt me helaas alleen wel eens aan zin en inspiratie. Zo was de reden dat ik dit stukje niet al eerder tikte dat we gister pasta met bolognesesaus uit de vriezer (zelf gemaakt, dat dan weer wel) aten. Vandaag was het nog veel erger, wegens een lege…
Vroeger hè – ok, het voelt wel heel bejaard dat ik dat schrijf, ik bedoel dus eigenlijk voordat we kinderen hadden, dat is toch al wel ruim drie jaar geleden. Maar goed, vroeger dus, lagen de man en ik in het weekend eindeloos in bed. Als de man dan wakker werd, ging hij kijken in de koelkast en maakte met wat er ook in huis was een ontbijt. En dat aten we dan in bed op, heerlijk! Nu met…
‘Ja, we moeten een intranet hier thuis’ zo sprak de man vanochtend. ‘En ook een SAFe-framework, en misschien moeten we dan een projectmanager aannemen’. Bij mij ging logischerwijs het licht uit bij die tweede term. Halloooo, van dat soort dingen heb ik geen verstand hoor. De aanleiding van de uitspraak van de man was de poging die hij deed om de stapel papier die zich in de loop van de afgelopen tijd op de tafel verzamelde de baas te worden.…
Ik ging naar pappa’s werk, daar kwam een vliegtuig in mijn arm. Toen moest ik heel erg huilen en daarna had ik twee minions. Zo vertelde de peuterzoon vanmiddag geëngageerd toen hij weer veilig in de bakfiets zat. Dan vraag je je vast af wat er aan de hand was. Nou, er moest bloed worden geprikt. Dat deden we afgelopen zomer ook al een keer. Toen reageerde de peuterzoon heel verbaasd met ‘au, er zit een vliegtuig in mijn arm’.…
Het moet er een keer van komen, een stukje over de was. So lets get it over with… Het is zo’n altijd terugkerend thema, een neverending story, een gebed zonder end en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan zou je toch denken, als je iets zo vaak doet word je er toch wel eens goed in. Of heb je in ieder geval het trucje door. Nou niets is minder waar helaas. Hoeveel ik ook oefen, het gaat…
Het is zo’n dag vandaag. Je kent het wel, niet helemaal lekker geslapen, geen zin om dingen te gaan doen, er moet van alles gebeuren en het zijn allemaal rotklusjes. Kortom: sjacherijnig. Ik zou haast gaan vermoeden dat de winter begint te komen… Daarom bleef ik vanochtend in bed met de peuterzoon en dreumesdochter. Zij vermaakten zich met een boormachine, een boek over beesten uit Afrika, een waterfles en niet te vergeten de televisie. Peppa, Bob en Timmy waren mijn…
Sint Maarten is geweest, dus het werd weer tijd voor Sinterklaas. En hoewel de peuterzoon vooralsnog weinig meekrijgt van de hele happening – hier geen Sinterklaasjournaal en ook het schoenzetten laten we nog maar even voor wat het is – kunnen we zijn aankomst toch niet helemaal voorbij laten gaat. Daarom gingen wij gister traditiegetrouw (kun je iets al zo noemen als je het voor de derde keer doet?) naar Uitgeest om daar met opa, oma, oom, tante en neef…
Het was een gekke dag vandaag. Wat een afschuwelijk nieuws kwam er uit Parijs… De beelden ervan komen hard binnen. Ik kan me niet eens voorstellen hoe naar het is om het van dichtbij mee te maken. Gek genoeg gaat het leven wel gewoon door en dus vertrok ik vanochtend met Anneke van Draagrijk naar Geldrop. In het St Annaziekenhuis was een kraammarkt waar we acte de présence gingen geven. Het begon al chaotisch toen ik tien minuten voor vertrek…
Dit is wellicht een spuit-elf blogje want iedereen heeft dit filmpje vast al lang gezien. Eígenwijs als ik ben wil ik het toch nog even delen. De man wees me er een paar dagen geleden op en twitterde dit: Britse @johnlewisretail weet als geen ander wat kerst is—natuurlijk commercieel, maar sympathiek doel #ManOnTheMoon https://t.co/PtdD00kkLc — Joris Korbeeck (@korbeeck) November 12, 2015 Wat een ontzettend mooi, lief, schattig en ontroerend filmpje zeg. Met een verdrietige ondertoon want ze weten de eenzaamheid…